overdreven zelfverzekerd zijn
('gezwollen enkels hebben')Onze leraar Grieks noemde Oidipous vroeger 'Zwelvoetje' want dat is de letterlijke vertaling van de naam van deze tragische held uit de Griekse Oudheid. Toen zijn ouders in een orakel hoorden dat hij later zijn vader zou doden en zijn moeder zou huwen, besloten ze hem als zuigeling met zijn voeten aan een boom vast te maken en hem zo achter te laten, ervan uitgaande dat hij het leven zou laten.
Hij werd echter gevonden door een herder en opgevoed door de koning van Korinthe en de rest van het verhaal kent u. Zo niet, ga het zeker eens lezen, het is een van de meest fascinerende verhalen uit de Griekse mythologie.
Belangrijk voor de uitdrukking van vandaag is dat Oidipous later, toen hij de stad Thebe, die getergd werd door een sfinx, van de ondergang redde door het onoplosbaar geachte raadsel van de sfinx op te lossen, een onvoorstelbaar groot zelfvertrouwen ontwikkelde. Alles wat hij deed fantastischer en beter dan ooit in de geschiedenis vertoond was - waar doet me dat toch aan denken? Daardoor werd hij een voorwerp van spot bij de Grieken en zoals gebruikelijk komt iemand met hybris (overmoed) onherroepelijk ten val. Zou dat nog steeds gelden?... Dat staat te bezien.
volgende keer:
leggen we onze leden te ruste in een ongemakkelijk bed...
