('zich in de vier aderen laten aderlaten')
Dit is misschien - voor ons althans - een nieuwe manier van aderlaten, maar in de Middeleeuwen en nog ver daarna was het een van de meest gebruikte methodes om te proberen het evenwicht in ons lichaam te laten herstellen als we ziek waren. En natuurlijk was dat niet iets waar we erg naar uitzagen, evenmin als een kind - en menig volwassene - met plezier een prik gaat halen, laat staan een andere medische handeling moet ondergaan.
Daarnaast is bloed misschien wel het kostbaarste vocht dat we hebben. Het is essentieel voor ons voortbestaan, dus als we dat opofferen, offeren we in feite het kostbaarste wat we hebben op. Denk ook aan het beeld van de pelikaan die zichzelf in de borst prikt om haar jongen te voeden met haar eigen bloed.
Als we in Nederland vinden dat iets 'een hele aderlating' is, dan denken we meteen aan geld, kennelijk kostbaarder dan ons eigen leven.
Maar waar die vier aderen nou precies liggen, is niet helemaal duidelijk. Het zal wel gebruikt worden om aan te geven dat het niet zomaar om een flauw aderladinkje gaat, maar dat er op vele plaatsen tegelijk geofferd wordt, net zoals er ook gepraat wordt over des quatre coins du monde ('uit alle uithoeken van de wereld, lett. uit de vier hoeken van de wereld').
volgende keer:
zien we dat we ook kunnen blunderen met de uitspraak van het Frans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten