Trouwe volgers van dit blog kennen het procedé van het verlan (l'envers, het 'omgekeerde', maar dan omgekeerd uitgesproken en geschreven...) inmiddels wel en daarvan is het woord feuj het zoveelste voorbeeld. En een heel oplettende volger weet ook dat Fransen 'met explosie' spreken, d.w.z. dat er na de laatste medeklinker altijd nog een kleine stomme e te horen is. Het woord juif klinkt dus eigenlijk als [zjwief-e]. Draai je die 'twee' lettergrepen om volgens het verlan-procedé dan krijg je [fe-zjwie] of op zijn Frans geschreven feu-jui. Dan komt het laatste procedé in werking, nl. de 'apocope' waarbij de laatste lettergreep wordt 'afgehakt'. Dan blijft het eenlettergrepige woord feuj over. Op dezelfde manier hebben keum ('vent') zich ontwikkeld uit mec (me-que, keu-me, keum), meuf ('mokkel') uit femme (fa-me, meu-fa, meuf) en keuf ('smeris') uit flic (fli-que, keu-fli, keuf). En als we dan toch onderscheid aan het maken zijn tussen bevolkingsgroepen: Arabieren (Arabes) worden op dezelfde manier beurs (a-ra-be, beu-ra, beur). Rare jongens, die Fransen... (maar voor zover ik weet worden die weer niet sèf genoemd, maar wel céfran).
volgende keer:
gaan we dansen op de beroemde brug...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten