être paf

teut zijn
('paf zijn')

Deze hond kan het met recht zeggen, al zouden we natuurlijk paf staan als hij daadwerkelijk dronken was. 
We moeten Paf de hond dus even los zien van de uitdrukking van vandaag. In het geval van de hond gaat het om de onomatopee (klanknabootsing) paf die zoiets betekent als 'boem' of 'pats'. In het Frans bestaat een flauw mopje dat als volgt gaat: Tu connais l'histoire de Paf le chien? - C'est l'histoire d'un chien qui traverse la rue. Une voiture arrive, et paf! le chien. ('Ken je het verhaal van Pats de hond? - Dat is het verhaal van een hond die de straat oversteekt. Er komt een auto aan, en pats! de hond...'). Het animatiefiguurtje is naar die mop vernoemd.

In de uitdrukking van vandaag is paf echter een verkorting van het voltooid deelwoord paffé van het werkwoord paffer dat net als empaffer en de wederkerende vormen se paffer en s'empaffer in de achttiende eeuw 'dronken worden, zich bezatten' betekende (tegenwoordig s'enivrer). Sommige taalkundigen beweren trouwens dat er indertijd ook een alcoholisch drankje met de naam paf bestond.

volgende keer:
gaan we op een paard zitten...