être comme l'âne de Buridan

een eeuwige twijfelaar zijn
('zijn zoals de ezel van Buridan')

Jean Buridan was een filosoof en rector van de Universiteit van Parijs aan het begin van de veertiende eeuw. Om zijn discussies over het al dan niet bestaan van de vrije wil te verlevendigen, gebruikte hij vaak het beeld van een ezel die op stompzinnige wijze om het leven zou zijn gekomen. De ezel stond in een omheind stuk land en was uitgedroogd en uitgehongerd. Op een afstand van twee meter werd een emmer water neergezet en op dezelfde afstand aan de andere kant een zak haver.

De ezel van Buridan wist vervolgens niet te beslissen of hij moest beginnen aan het stillen van zijn honger of het lessen van zijn dorst en stierf uiteindelijk van de honger en de uitdroging. Overigens gebruikte Aristoteles al een vergelijkbare parabel over een hond die niet kon kiezen uit twee voedingsmiddelen.

volgende keer:
valt de blauwe belastingenvelop op de deurmat...