('een dodeneter, dodenoppeuzelaar')
Het is misschien de goden verzoeken om op vrijdag de dertiende zo'n onderwerp aan te snijden, maar we wagen het erop.
Waarom noemen ze in Frankrijk een doodgraver een 'dodenoppeuzelaar'. Doen zij hun denken aan aasgieren of zoals wij dus zeggen kraaien die wachten tot ze zich op hun prooi zullen werpen die zich niet kan verzetten?
In Frankrijk wordt het verhaal verteld dat men vroeger om zeker te weten of de te begraven persoon wel echt dood was, even aan diens tenen knabbelde. Als er nog enig leven in het lijk zat, zou die zich wel even bewegen. Maar dit is natuurlijk een typisch broodjeaapverhaal.
Het werkwoord croquer is hier gewoon figuurlijk gebruikt in de betekenis 'doen verdwijnen', aangezien de doodgraver het lijk in de aarde doet verdwijnen. Maar het broodjeaapverhaal spreekt natuurlijk meer tot de verbeelding...
volgende keer:
snappen we het helemaal...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten