('in zijn laatste verschansingen duwen')
In 1982 fietste ik met een goede vriend op een doodgewone fiets zonder versnellingen vanuit ons huis in Brabant naar Engeland. Op de terugweg werden we vanaf Zeebrugge vergezeld door een Amerikaans stel dat benieuwd was naar Nederland. Ze wilden niet de gebruikelijke clichés zien, maar wilden graag naar een bosrijke omgeving. Wij raadden hen de Veluwe aan en zeiden vervolgens dat Nederland inderdaad veel meer was dan de gebruikelijke clichés. Dat bleek echter moeilijk vol te houden toen we de grens passeerden bij... Retranchement, want zo heet het plaatsje in Zeeuws-Vlaanderen dat pal op de grens ligt. En daar passeerden we een tulpenveld, een kaaswinkel en een molen. Tja...
Ooit was deze grens kennelijk zwaar beveiligd, want een retranchement is een bolwerk of militaire verschansing. Se retrancher betekent 'zich terugtrekken op een plek waar je veilig bent tegen de vijand'. Als je nergens meer heen kunt dan naar deze schuilplaats, dan ben je in het nauw gedreven. Figuurlijk waren wij dat 42 jaar geleden ook, het was onmogelijk vol te houden dat Nederland meer was dan tulpen, kaas en molens...
volgende keer:
bezoeken we met knikkende knieën een abdij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten