('op de tanden zijn')
Natuurlijk ben ik blij dat ik maandag mijn leerlingen weer in levenden lijve zal zien in plaats van alleen hun initialen op een blind computerscherm en toch houd ik ook mijn hart vast, want zo langzamerhand loop ik wel op mijn tandvlees en wil ik er niet aan denken hoe ik er volgende week aan toe zal zijn wat dat betreft, met fysieke lessen aan steeds een derde deel van iedere klas, terwijl de andere twee derde tegelijkertijd digitaal bediend moeten worden. De leerlingen blijven in hun lokalen en ik verkas steeds na 30 minuten, regelmatig van de vierde verdieping naar een noodgebouwtje buiten het centrale gebouw en daarna weer terug naar een andere verdieping, en dat zeven keer. Daar weer inloggen en tegelijkertijd leerlingen in een lokaal en thuis bedienen. Eten en drinken? Dat kan vast na afloop wel. Om het ons extra gemakkelijk te maken zijn er dinsdagmiddag en -avond ook (online) oudergesprekken ingeroosterd en och, waarom ook niet, op de donderdagmiddag (uiteraard mijn roostervrije middag) een studiemiddag voor docenten. Gelukkig heb ik op vrijdag mijn ouwelullen- en mantelzorgdag... nou ja, de afgelopen twee weken niet vanwege rapportvergaderingen en docentenconferentie en morgen moet er natuurlijk overleg ingepland worden voor de omschakeling naar de hybride lessen die na het weekend beginnen. Dat leidt toch tot gepieker, dus ik ben vannacht om drie uur maar weer mijn bed uit gekomen. Dan kan ik alvast mijn materiaal gaan maken voor komende week.
U zit natuurlijk niet op mijn zelfbeklag te wachten, maar het illustreert nu eenmaal goed de uitdrukking van vandaag, die in het Frans voor het eerst is opgetekend in 1611. Sommigen vermoeden dat het verwijst naar de gewoonte van paarden om bij uitputting hun tanden stevig in het bit te zetten, maar anderen brengen het in verband met de uitdrukking 'in het stof bijten'. In het Oud-Frans betekende het woord adent 'met je gezicht (dus met je tanden) op de grond (door uitputting)'.
Het komt vast wel weer goed, hoor, zoals meestal... en dan pak ik even een filmpje of een mooie voorstelling of nodig vrienden uit om te komen eten, misschien een stedentripje in het buitenland? Een terrasje pakken zou ook een goed idee zijn. Maar ja, dat is leuk en ontspannend en dat mag natuurlijk niet. Foei!
volgende keer:
lopen we schaapachtig de grote massa achterna...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten