il ne faut pas vendre la peau de l'ours avant de l'avoir tué

- Je moet niet de huid verkopen voordat
de beer geschoten is.
- Vooral als het een uitgehongerde grizzly is.

je moet niet de huid verkopen voordat de beer geschoten is
('je moet niet de huid van de beer verkopen alvorens hem te hebben gedood')

Vandaag weer eens een voorbeeld van uitdrukking die in meerdere Europese talen tegelijk voorkomt, en wederom komt hij uit een van de fabels van Jean de La Fontaine: L'ours et les deux compagnons. In deze fabel prijzen twee compagnons bij hun buurman de huid aan van een beer die ze nog niet geschoten hebben. Het gaat volgens hen om de koning der beren, die ze weldra zullen schieten, en waarvan niet één maar wel twee bontjassen zouden kunnen worden gemaakt. Ze gaan op zoek naar de beer en als ze hem vinden, slaat de paniek toe en klimt een van hen in de kruin van een boom en de ander gaat op zijn buik liggen en houdt zijn adem in, omdat hij ergens gehoord heeft dat beren zelden onbeweeglijke prooien aanvallen. En inderdaad, de beer komt naderbij, probeert met zijn snuit de voor dood liggende compagnon tot beweging te krijgen en snuift daarbij wat van zijn onwelriekende adem op. 'Bah, zegt hij, het is een lijk, want het stinkt.' En hij wandelt verder het bos in. Daarop komt de andere compagnon uit de boom, rent naar zijn maat en zegt dat hij er goed vanaf is gekomen. Maar ja, de huid van het dier? Wat fluisterde de beer in zijn oor? Nou, antwoord zijn compagnon, hij zei dat je de nooit de huid van een beer moet verkopen voordat je hem hebt neergelegd.

Hieronder kun je de fabel lezen en beluisteren:

volgende keer:
blijven we nog even in de dierenwereld, die van de bunzing dit keer...