('van een Olympische kalmte zijn')
De Olympus is met zijn 2917 meter de hoogste berg van Griekenland en het is dus niet verwonderlijk dat die berg waarvan de top zich vaak boven de wolken bevindt werd gezien als de woonplaats van de goden. Volgens Homerus was het weer op de Olympus altijd rustig. De goden konden er dus een rustig en gelukkig leven leiden. Daarop zou de uitdrukking gebaseerd zijn. Sommigen denken dat het vooral verwijst naar het karakter van de twee hoofdgoden, Zeus, die altijd zijn innerlijke kalmte zou hebben bewaard, met welk gevaar of tegenslag hij ook werd geconfronteerd en zijn vrouw Hera, die het onstuimige overspelige gedrag van haar echtgenoot vaak stoïcijns accepteerde. Toch bestaan er in beide gevallen meerdere voorbeelden van het tegendeel, waarbij de beide goden niets menselijks vreemds blijkt te zijn en zij wel degelijk in grote toorn ontsteken. Zullen we het dan toch maar op de kalme briesjes op de Olympus houden?
volgende keer:
verliezen we onze kalmte volledig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten