('aan kop voltigeren/rondspringen')
Nu de herfst definitief lijkt te gaan inzetten, worden sommigen van ons misschien meteen al nostalgisch naar die enorme zomer die eraan voorafging. De natuur heeft heel dringend veel regen nodig en het is een mooi ding dat we een wisseling van seizoenen kennen, maar stiekem kan ik niet wachten tot het weer voorjaar is en we weer zo vrolijk kunnen ronddartelen in de ontluikende natuur, zoals koeien die weer voor het eerst uit de stal worden losgelaten, de weilanden in. De uitdrukking van vandaag verwijst niet naar koeien, maar naar paarden, hoewel het werkwoord caracoler op zichzelf eigenlijk zelfs uit de wereld van de slakken komt en verwijst naar de krullende vormen van een slakkenhuis. Caracoler betekent in de wereld van het paardrijden 'voltigeren, rondspringen'. Stel je een ruiter voor die zo ver voor de troepen vooruit rijdt dat hij vrolijke sprongen en rondjes kan maken zonder zijn voorsprong te verliezen.
volgende keer:
hebben we iets op onze lever(s)...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten