('de lekkernijen/weldaden van Capua')
Van iemand dier er de voorkeur aangeeft direct te genieten van de onmiddellijke weldaden van iets in plaats van te wachten op een wellicht grotere opbrengst verder in de toekomst (heb ik het nu bijvoorbeeld over mezelf als ik over twee maanden voor 25 % met deeltijdpensioen ga of probeer ik daarmee alleen een status quo te handhaven?), kan in het Frans gezegd worden dat hij of zij geniet van de délices de Capoue. Je voelt waarschijnlijk wel aan dat het iets met de Klassieke Oudheid te maken heeft. En dat klopt. We moeten teruggaan naar het jaar 215 voor Christus, toen de Carthaagse legeraanvoerder Hannibal na met zijn leger en olifanten over de Alpen te zijn getrokken, optrok naar Rome. Onderweg daarheen kwamen de soldaten uitgeput aan in Capua (tegenwoordig Santa Maria de Vetere), een van de rijkste en mooiste steden in het antieke Italië. De soldaten van Hannibal namen de stad in en wilden er graag genieten van al het moois dat de weelderige stad te bieden had. Het was winter en in plaats van meteen op te trekken naar Napels, besloot Hannibal zijn troepen de kans te geven op adem te komen in het aardse paradijs van Capua.Tijdens de maanden die ze er doorbrachten verloren veel soldaten hun vechtlust en motivatie, kregen er relaties en hadden ze dus veel moeite om de militaire discipline terug te vinden die nodig was om hun karwei af te maken. En dat lukte dus ook niet. De Romeinen veroverden Capua weer terug en maakten het met de grond gelijk om het te straffen voor het huisvesten van de Carthaagse vijand.
Tegenwoordig wordt de uitdrukking dan ook vooral gebruikt om mensen te waarschuwen niet te snel op hun lauweren te gaan rusten...
volgende keer:
bekijken we wat de Carthaagse troepen hadden gedaan als ze wel waren opgetrokken naar Napels...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten