Vandaag bespreken we een heel alledaags woord dat in vrijwel alle talen van de wereld bekend is (hello, hallo) maar in het Frans alleen gebruikt wordt als de telefoon wordt aangenomen. Je maakt je in Frankrijk niet als eerste bekend zoals bij ons ('met ...') maar laat dat over aan degene die opbelt.
Het woord heeft zijn oorsprong in het Engels en is al heel oud. Het werd al gebruikt (als halloo) door Britse herders vlak na de Normandische invasie van Willem de Veroveraar in 1066 om elkaar te roepen of om hun kuddes te verzamelen. Later werd het ook een uitroep om de honden tot de jacht aan te zetten, om verrassing uit te drukken en om iemands aandacht van ver weg te trekken en dat is de betekenis die uiteindelijk heeft geleid tot de Franse manier om de telefoon aan te nemen. Nu vinden we het volkomen normaal dat we op hetzelfde moment loepzuiver de stem kunnen horen van iemand die zich aan de andere kant van de aardbol bevindt, zelfs bewegende beelden daarbij verrassen ons niet. Maar bij het eerste telefoongesprek over de Atlantische Oceaan was dat helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ook de verbinding was niet zo fantastisch als tegenwoordig, dus lag het voor de hand een uitroep te bezigen die men al gewend was te hanteren om de aandacht van iemand te trekken die zich ver weg bevond.
volgende keer:
steken we onze kop in... de modder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten