('bakstenen eten')
De nood moet wel heel hoog zijn voor je je tanden zet in bakstenen. En die tanden moeten dan wel bijzonder sterk zijn. Culinair ingesteld als de Fransen zijn hebben ze er vaak ook nog aan toegevoegd: à la sauce cailloux ('met kiezelsaus') maar of het daarmee beter verteerbaar wordt, waag ik te betwijfelen. Toch zou deze uitdrukking een eetbaardere oorsprong kunnen hebben. In de dertiende eeuw was brique nog een benaming voor 'stukje' of 'kruimel'. Het zou dan dus niet zo zeer gaan om vervangend materiaal zonder voedingswaarde, maar om de bijzonder gering beschikbare hoeveelheid voedsel. Maar ja, de uitdrukking is pas in de Franse taal verschenen in de tweede helft van de negentiende eeuw en de saus is zelfs pas in de twintigste eeuw eraan toegevoegd, dus het gaat wel degelijk om een maaltijd die als een steen op je maag ligt...
volgende keer:
lopen we rood aan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten