('een slechte bedgenoot')
Als je in de zestiende eeuw bij een herberg om een kamer vroeg, had je niet de luxe van tegenwoordig dat je een eenpersoonskamer kon reserveren. Er werd namelijk van je verwacht dat je het bed zou delen met (een) volslagen onbekende(n). Privacy was een begrip dat gewoonweg niet bestond. Er zat dus niets anders op dan het nachtelijke gedrag en gesnurk van onbekenden te ondergaan. En ja, dan kon je natuurlijk een 'slechte bedgenoot' treffen die je de hele nacht uit je slaap hield met gesnurk of geklets of ander lawaai. Tegenwoordig staat de uitdrukking voor een persoon die zich gemakkelijk over iets opwindt en een hoop lawaai maakt om niets, iemand die om het minste of geringste loopt te kankeren en waar je dus het liefst met een boog omheen loopt en met wie je al helemaal niet het bed zou willen delen...
volgende keer:
Wat ga je doen als je naar de aardbeien gaat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten