('woordenmolen')
Zoals een waterval onophoudelijk water in de afgrond stort, zo produceren de wieken van een molen voortdurend windvlagen. Daarmee kan iemand worden vergeleken die maar niet ophoudt woorden te produceren. De uitdrukking bestaat in het Frans sinds de tweede helft van de achttiende eeuw in de huidige betekenis. Een eeuw eerder was moulin à paroles overigens al een metafoor voor de tong, waarin de molen dus alleen nog stond voor het voortbrengingsmechanisme van taal en het aspect van de onophoudelijkheid ervan nog niet centraal stond.
volgende keer:
geven we geen twee stuivers voor iemands oordeel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten