('iemand luizen toezingen')
Het lijkt erop dat pouille - een woord dat tegenwoordig alleen in het meervoud voorkomt in deze uitdrukking - een oude vorm is voor het woord pou ('luis'). Het werd ook wel geschreven als pouil. Als je heel erg boos op iemand bent, ligt het natuurlijk niet voor de hand dat je gaat zingen, maar in de zeventiende eeuw betekende chanter ook gewoon 'zeggen'. Als iemand onder de luizen zat, kon je tegen die persoon zeggen dat hij of zij zich moest gaan ontluizen: va te faire pouiller (tegenwoordig: épouiller) en dat zal meestal niet erg complimenteus geklonken hebben. De stap naar een al dan niet gegronde belediging is dus snel gezet...
volgende keer:
hebben we een appeltje voor de dorst...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten