('als een brief met de post gaan')
'En, hoe ging het met je rijbewijs? O, appeltje-eitje!'
Tegenwoordig zullen vooral jonge mensen het nogal omslachtig vinden: eerst briefpapier zoeken, dan met een pen een lange boodschap op papier zetten, een envelop en een postzegel eroverheen, de deur uit, op zoek naar een brievenbus, daar je schrijfsel in deponeren en dan nog eens een dag of twee, drie wachten op een reactie. Dat kan toch eenvoudiger en sneller, met een appje bijvoorbeeld. Maar als je alleen naar de handeling zelf kijkt van het deponeren van een brief in de gleuf van de brievenbus en je vergelijkt dat met de moeite die je kunt hebben - bijvoorbeeld als je ziek bent of 'gewoon' een moeilijke eter bent - met het naar binnen werken van bepaald voedsel, dan kan de eerstgenoemde handeling een stuk eenvoudiger zijn. In die betekenis is de uitdrukking dan ook in de negentiende eeuw ontstaan. De geduldige gleuf van de brievenbus 'slikt' alles, mits in het juiste formaat aangeboden. Appeltje-eitje...
volgende keer:
slaan we achterover van verbazing...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten