('salaire minimum interprofessionnel de croissance')
'Deze week neem ik een héél stokbrood!' zegt de klant enthousiast. 'Is het minimumloon verhoogd?' informeert de bakker.
Aanvankelijk heette het minimumloon in Frankrijk S.M.I.G. (salaire minimum interprofessionnel garanti, 'voor alle beroepen gegarandeerd minimumsalaris') en dat was gekoppeld aan de eerste levensbehoeften. In 1970 werd de laatste G vervangen door een C (de croissance 'groei') zodat het minimumloon mee kon groeien met de koopkracht (pouvoir d'achat) of tussentijds om andere redenen door de politiek verhoogd kon worden. Er bestaat ook een afleiding van het woord smic, nl. smicard(e). Zo kan iemand die een minimumloon verdient genoemd worden. Dat verraadt overigens wel hoe de buitenwereld tegen deze mensen aan pleegt te kijken. Het achtervoegsel -ard is namelijk doorgaans pejoratief van aard, d.w.z. dat het een negatieve connotatie geeft, net als ons 'minimumlijder'. Zo is een chauffard niet een gewone chauffeur of automobilist, maar een 'wegpiraat, slechte chauffeur'. Een fêtard is een feestnummer dat misschien wel een beetje te onstuimig feestviert en het zal niet verbazen dat de bewoners van de Franse banlieues ('(kansarme) voorsteden') vaak banlieusards worden genoemd. Onder hen bevinden zich veel uitkeringsgerechtigden die misschien liever smicards zouden zijn...
volgende keer:
werken we ons in de nesten met nieuwe homofonen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten