Bij het woord nana denken veel Nederlanders misschien eerst aan Nana Mouskouri, sommigen hadden misschien Zola's boek Nana in de kast staan en veel anderen denken misschien aan de beroemde Nana-beelden van Niki de Saint-Phalle (zie plaatje).
Het woord is sinds de tweede helft van de negentiende eeuw in zwang als straattaalalternatief voor fille/femme en was aanvankelijk een koosnaamvariant voor de veel voorkomende meisjesnaam Anne/Anna. In Frankrijk bestaat de gewoonte om koosnaampjes te maken door de eerste lettergreep van een naam te verdubbelen. Zo kan Fifi staan voor Philippe/Philippine en Lulu voor Luc/Lucien(ne). In de negentiende eeuw werd met nana overigens vaak een souteneursvrouw aangeduid en het heeft daarmee dus een zelfde soort ontstaansgeschiedenis als het eerder behandelde mec ('vent, gozer') van maquereau ('pooier'). Het is dan ook niet voor niets dat Émile Zola de hoofdpersoon van zijn beroemde roman deze naam meegaf en de populariteit van deze roman kan er zeker toe hebben bijgedragen dat het woord nana nu zo algemeen verbreid is. Het klinkt natuurlijk ook wel lekker, bijvoorbeeld ma nana. Naast nana bestaat ook het nog wat groffer klinkende meuf dat uiteraard weer de verlan-variant van femme is, net als keum van mec en keuf van flic.
volgende keer:
hopen we weer op vakantie te gaan naar Frankrijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten