het perfide Albion / dat verdomde Engeland
'En wie gaan we nu de schuld geven
voor onze problemen?'
Het is altijd wel een problematische relatie geweest tussen de Britten en de continentale Europeanen in het algemeen en tussen de Britten en de Fransen in het bijzonder en vóór de Brexit konden beide partijen elkaar dan ook gemakkelijk beschuldigen van allerlei interne problemen. Daarna is dat toch iets lastiger geworden. Maar de rivaliteit is er misschien alleen maar groter mee geworden, dus de uitdrukking van vandaag zal voorlopig nog niet verdwijnen. Het waren waarschijnlijk Mme de Sévigné en Bossuet die de Britten in de zeventiende eeuw voor het eerst perfide noemden, wat 'verraderlijk, te kwader trouw' betekent. Op de Engelse regering kon je kennelijk niet vertrouwen. Maar hoe komt Engeland aan de bijnaam Albion? Daarvoor bestaan twee verklaringen. Allereerst betekent het Latijnse albus 'wit'. Het eerste dat je bij een overtocht vanuit Calais te zien krijgt, dat zijn the white cliffs of Dover. Maar daarnaast bestaat ook nog de mythologische reus Albion, zoon van de zeegod Neptunus, die door Hercules werd gedood toen Hercules Gallië aandeed. De Britse renaissancistische dichter Edmund Spenser maakte van deze Albion 'vader van het dappere en krijgslustige volk der Britten'.
Al in 1860 voegde Larousse in zijn woordenboek toe dat deze uitdrukking nog slechts in humoristische zin werd gebruikt. Je moet je buren toch enigszins te vriend houden...
volgende keer:
vinden we het heilig vuur...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten