('aan het oog')
In de eerste helft van de negentiende eeuw betekende deze uitdrukking nog 'op krediet' maar waarom eigenlijk? Dat zou ermee te maken hebben dat een handelaar alleen akkoord kon gaan met verkoop op krediet als hij de klant 'op het oog' kon vertrouwen, als hij dus een betrouwbare uitstraling had.
Helaas is zo'n beoordeling op uiterlijk op zichzelf weer niet bepaald betrouwbaar en dus kwam het nogal eens voor dat de schuldenaar zijn verplichtingen niet nakwam en het voorwerp van begeerte dus gratis verwierf. Vertrouw iemand dus niet zomaar op diens blauwe of bruine ogen...
Een andere verklaring gaat verder terug in de tijd. Lang geleden hadden sommige handelaren de gewoonte v-vormige figuren in een stok te kerven (een kerfstok dus), waarmee aangegeven werd hoeveel de niet kapitaalkrachtige klant nog schuldig was, hoeveel die dus op zijn kerfstok had. Die v's deden qua vorm denken aan ogen en zo kon je dus zeggen dat je iets à l'oeil had verworven, op krediet dus.
volgende keer:
Je kunt natuurlijk ook een kapitaalkrachtig persoon voor je laten betalen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten