('zijn servetring hebben')
Vanaf de Renaissance ontwikkelen zich in Frankrijk en daarbuiten de geraffineerde tafelmanieren. Daarvoor at men met name met de hand. Men veegde zijn handen af aan het tafelkleed of aan servetten die iedereen kon gebruiken. Pas in de negentiende eeuw verschenen de servetringen die moesten voorkomen dat in hoog gezelschap de servetten onderling verwisseld werden. En zo had iedereen dus zijn eigen rond de serviette. Met die servetring kon ieders individuele servet worden opgeborgen tussen lunch en diner. Wie dus beschikte over een eigen servetring, was dus ergens kind aan huis. Al gauw verschoof de betekenis van 'stamgast' naar 'graag geziene gast' of graag of niet, maar in ieder geval veel geziene gast in bijvoorbeeld een ministerie of een groot bedrijf.
volgende keer:
Hoe kom je in het Frans niet aan je trekken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten