Het zal niemand verbazen dat de Franse taal wemelt van de
culinaire uitdrukkingen. Het is niet voor niets dat de Franse keuken de status
heeft gekregen van UNESCO-werelderfgoed. Iemand die wel eens een pan melk (het gerecht soupe au lait is overigens een soort broodpap) heeft opgezet, weet wat er vervolgens kan gebeuren. Je kunt echt geen minuut
iets anders gaan doen, want voor je het weet - en altijd weer eerder dan je
verwacht - begint het goedje explosief te koken en dreigt je hele fornuis onder
te lopen. De melk koekt meteen aan en een venijnige schroeilucht verraadt dat
er iets ernstigs is gebeurd. Draai je echter het gas uit, of haal je de pan van
het vuur, dan zakt de melk acuut weer in, alsof er niets aan de hand was.
Vandaar dat iemand die last heeft van plotselinge woede-uitbarstingen of
driftaanvallen die vervolgens weer snel overgaan, in het Frans soupe au lait wordt genoemd. Misschien komt onze uitdrukking 'snel aangebrand zijn' nog wel
het dichtst in de buurt van de Franse uitdrukking, bedenk ik ineens...
La soupe aux choux
Tja, en als we het toch over soep hebben, dan kan ik natuurlijk niet om die compleet absurde film van Louis de Funès (s uitspreken alsjeblieft!) heen. Ja, die Fransen zijn zo trots op hun nationale keuken en hun terroir (hierover misschien later) dat hun gerechten zelfs voor buitenaardse wezens onweerstaanbaar blijken te zijn. Enig nadeel van de goddelijke koolsoep die in deze film centraal staat, is dat je er een beetje winderig van wordt. Maar laat dat nu juist een signaal zijn waarmee je vliegende schotels oproept (navertellen van deze film uit 1981 is eigenlijk ondoenlijk, je moet hem gewoon ondergaan...):
volgende keer
Nederlanders staan bekend om hun directheid, of botheid, als je wilt. Maar ook de Fransen hebben daar een uitdrukking voor. Het zal echter niet verbazen dat daar ook een zeker ou-là-là-gehalte aan zit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten