('een arbeider van het elfde')
In eerste instantie denk je misschien aan werknemers die hun bed niet uit kunnen komen en om elf uur 's ochtends, als iedereen al lang en breed aan het werk is, als spuit elf ook nog eens komen aankakken, maar dat is niet zo. De uitdrukking is afkomstig uit een parabel uit de Bijbel, om precies te zijn het Evangelie volgens Mattheüs. Daarin neemt een werkgever 's ochtends vroeg werknemers aan om in zijn wijngaard te werken en belooft hun één zilverling per dag te betalen. Gedurende de dag, tijdens het derde, zesde, negende en tenslotte het elfde uur blijft hij nieuwe werkers aannemen. Als het twaalfde uur daar is (er bestond duidelijk nog geen achturige werkdag...) begint hij de laatstgekomenen (de werkers van het elfde uur) uit te betalen. Zij krijgen net als de arbeiders die al vanaf het eerste uur werkten precies één zilverling. Daarop gaan de arbeiders die twaalf uur gewerkt hebben protesteren. Het is toch niet eerlijk dat je voor één uur werk hetzelfde krijgt uitbetaald als voor twaalf uur werk? De werkgever antwoordt dat hij toch gewoon doet wat is overeengekomen: één zilverling per dag. Iedereen was aanvankelijk werkloos, of je nu 's morgens vroeg of later op de dag bent aangenomen. Hij heeft die laatstgekomenen werk aangeboden omdat ze de hele dag geen werk aangeboden hadden gekregen. En als werkgever mag hij toch zelf beslissen over hoe hij zijn geld uitgeeft? En hij wil de laatsten graag hetzelfde geven als de eersten. Vandaar de bijbelse spreuk: 'de laatsten zullen de eersten zijn (en de eersten zullen de laatsten zijn)'. Met de parabel wilde Jezus zeggen dat het nooit te laat is om zich te bekeren en bij hem te komen, het maakt niet uit wanneer je tot inzicht komt, alleen dát je tot inzicht komt.
Zou dat de eerstgekomenen overtuigd hebben?...
volgende keer:
gaan we de bak in...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten