(lett. 'het is eendenkoud')
We dachten dat de winter zichzelf dit jaar oversloeg en misschien is dat ook wel zo, maar ineens deelt hij toch een plaagstootje uit en voelt het door een straffe oostenwind ineens berekoud aan. Beren zijn al eeuwenlang niet meer in ons land te vinden, maar je ziet meteen een Canadees winterlandschap voor je en daarmee is de associatie met kou wel gemaakt. Maar hoe zit dat dan met eenden?
Daarvoor moet je je even in de Franse tradities verdiepen. Er bestaat in Frankrijk een kleine politieke partij - tegenwoordig geassocieerd met de gaullistische partij - die zich ten doel stelt oude Franse tradities te bewaren en die heet CPNT (Chasse Pêche Nature et Tradition, 'Jagen Vissen Natuur en Traditie') en voor onze uitdrukking van vandaag gaat het om de C van Chasse: de eendenjacht vindt namelijk in de herfst en de winter plaats. De jager moet zich lange tijd doodstil en onbeweeglijk houden om enige kans te maken op een smakelijke canard à l'orange. Daardoor kan de kou tot op het bot doordringen. Het is zelfs zo dat de eendenjager de meeste kans op succes heeft op dagen met strenge vorst: als de meren en vennen waar de meeste eenden zich ophouden namelijk gaan bevriezen, moeten de dieren hun toevlucht nemen tot kleinere stroompjes en rivieren, met als gevolg dat meer vogels zich in de lucht verplaatsen en zij daardoor dus zichtbaarder zijn voor de jagers. Brrr...
volgende keer
behandelen we uitgebreid een literaire uitdrukking
Geen opmerkingen:
Een reactie posten